Η Διαφορά Ελλάδας - Τουρκίας και ο Ρόλος του Διεθνούς Δικαίου

 

Η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν μακρά ιστορία εντάσεων, ιδιαίτερα όσον αφορά τη διεκδίκηση θαλάσσιων ζωνών. Η Χάγη εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο ως πιθανή λύση για την επίλυση των διαφορών. Η Ελλάδα έχει ήδη επιχειρήσει να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο στο παρελθόν, όμως η Τουρκία αποχώρησε, καθώς δεν της ήταν ευνοϊκές οι προϋποθέσεις που έθετε το διεθνές δίκαιο.

Η βασική διαφορά ανάμεσα στις δύο χώρες είναι νομικής φύσεως και πρέπει να επιλυθεί με βάση το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, κάτι που η Τουρκία επιχειρεί να αγνοήσει. Ο καθορισμός των θαλάσσιων συνόρων, όπως η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και η ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), είναι κρίσιμα βήματα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Η Ελλάδα έχει στη διάθεσή της σημαντικά νομικά εργαλεία, όπως ο Χάρτης της Σεβίλλης, ο οποίος συντάχθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αποτελεί ισχυρό επιχείρημα. Εντούτοις, η Τουρκία συνεχίζει να διεκδικεί παράνομα δικαιώματα στη Μεσόγειο μέσω της «Γαλάζιας Πατρίδας», δημιουργώντας νέες εντάσεις. Τελικός στόχος παραμένει η νομική επίλυση μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου.